گاهی بدن‌ات آن‌قدر تغییر می‌کند که دیگر نمی‌دانی کجایش تمام می‌شوی و از کجایش شروع می‌شود بیگانگی.

درد، بیماری، خاطرات جسمی یا حتی نادیده‌گرفته‌شدن‌های مکرر، می‌توانند فاصله‌ای بی‌صدا میان تو و بدنت بیندازند—آن‌قدر که دیگر لمسش هم حس غریبه بودن بدهد.

«ترسیم پیوند با بدن گمشده» مراقبه‌ای‌ست برای بازشناختن دوباره‌ی این رابطه‌ی فراموش‌شده.

نه با اجبار، نه با قضاوت؛ بلکه با نرمی، با کنجکاوی، با جرئت دیدن آن‌چه هست.

این تمرین فرصتی‌ست برای صدادادن به بدنی که شاید مدت‌هاست ساکت بوده—و برای بازنویسی نقشه‌ی حضورت، نه فقط در ذهن، بلکه در پوست و استخوانت.